5.7.12

Estação Tirana


Um amigo me envia o poema "Estação Tirana" e a foto encontrados entre os pertences de uma provável ex-paciente do Centro Hospitalar Psiquiátrico de Barbacena. Não foi difícil descobrir que ela escreveu em albanês capenga. Na pressa da curiosidade, busquei um serviço de tradução eletrônica. Posteriormente, consultei um falante da língua e chegamos ao produto final. A mulher assina-se Impatienta Doloris. Nunca mais foi encontrada. Os trens de passageiros não passavam mais por Barbacena.


















1. Texto original: 


Unë nuk mund të shkruaj në gjuhën time, sepse ata do të kuptojnë mua. 
Dhe në qoftë se ju e kuptoni mua, të më kapë. 
Përdorni një fjalor. 
Një përkthyes elektronike. 
Unë shpresoj se trenin e 9:20. 
Nuk kam asgjë për të thënë, por ata gjithmonë mendojnë se kanë. 
Prandaj përzierje gjuhë. 
Ka shumë klasik, por ata janë të bukur. 
Kam lënë çelësin në të majtë valixhe. 
Një rregull i sjelljes së qytetëruar është të hahet bukë. 
Si një sanduiç të shpejtë para se të nisej. 
Askush nuk i pazakontë në qoftë se unë si një copë si unë shkruaj. 
Nuk e di nëse ju mbani lexuar këtë. 
Mos shkoni pranë dritares së saj, unë premtoj. 
Edhe pse unë shkruaj orë dhe nuk thonë asgjë, 
ju presin për të prerë fjalën në thertore. 
Dhe ju falenderoj për këtë. 
Familja ime mban një fushë shahu 
brenda disa pjesëve plastike nuk të mbledhin pluhur. 
Familja ime është një njeri i çuditshëm. 
Një njeri i shtrirë me gruan e tij. 
Entrée gratuite. 
Në platformë, një hapësirë ​​e hapur për dashuri. 
Kjo nuk është hera e parë që kam drejtuar. 
I mbetur pa përfunduar prerë bamje. 
Rroba kanate. Tëharrje oborr. 
Zogjtë çukis at mbetjet e mia në rrugën e duhur. 
Jeta e martuar është shumë më mirë. 


Impatienta Doloris, 
22 de outubro, 
CHPB, Barbacena 




2. Tradução eletrônica: 


Eu não posso escrever na minha língua, porque eles vão me entender. 
E se você me entende, me abraça. 
Use um dicionário. 
Um tradutor eletrônico. 
Espero que o trem de 9:20. 
Não tenho nada a dizer, mas sempre acho que eles têm. 
Portanto misturar línguas. 
Há muito clássico, mas eles são lindos. 
Deixei a chave na bagagem esquerda. 
Uma regra de comportamento civilizado está comendo pão. 
Como um sanduíche rápido antes de sair. 
Não estranho se eu gosto de uma peça como eu escrevo. 
Não sei se você continuar lendo isto. 
Não chegue perto de sua janela, eu prometo. 
Mesmo que eu escrever horas e não dizer nada, 
você aguardar a palavra final em frangalhos. 
E obrigado por isso. 
Minha família mantém um tabuleiro de xadrez 
dentro de algumas partes plásticas não acumular poeira. 
Minha família é uma pessoa estranha. 
Um homem estava com sua esposa. 
Entree Gratuite. 
Na plataforma, um espaço aberto para o amor. 
Esta não é a primeira vez que eu corro. 
Saí sem acabamento de corte quiabo. 
Dobrar as roupas. Capinar o quintal. 
Aves bico meus restos mortais encontrados na pista. 
A vida de casado é muito melhor. 


Impatienta Doloris, 
22 de outubro, 
CHPB, Barbacena 




3. Tradução revisada: 


Não posso escrever na minha língua porque eles vão me entender. 
E se me entendem, me prendem. 
Use um dicionário. 
Um tradutor eletrônico. 
Espero o trem das 9:20. 
Posso não ter nada a dizer, mas eles sempre acham que tenho. 
Por isso embaralho línguas. 
Não são clássicas mas são bonitas. 
Deixei a chave no guarda-malas. 
Uma regra da conduta civilizada é comer pães. 
Como rápido um sanduíche antes de partir. 
Ninguém estranha se eu como um pão enquanto escrevo. 
Não sei se você vai continuar lendo isto. 
Não me aproximarei da sua janela, prometo. 
Mesmo que eu escreva horas e não diga nada, 
você espera o corte da palavra no matadouro. 
E agradeço por isso. 
A minha família guarda um tabuleiro de xadrez 
dentro de um plástico para não empoeirar as peças. 
Minha família é um homem estranho. 
Um homem deitado com sua mulher. 
Entrée gratuite. 
Na plataforma, abro um espaço para o amor. 
Não é a primeira vez que fujo. 
Fui embora sem acabar de cortar o quiabo. 
Dobrar as roupas. Capinar o pátio. 
Passarinhos bicam meus restos nos trilhos. 
A vida de casada é muito melhor. 




Impatienta Doloris, 
22 de outubro, 
CHPB, Barbacena


(maira parula)